Witaj Synku na świecie...

Czas się zatrzymał...ciche szepty wiatru łagodzą myśli i koją zmysły. Już nie potrzebuję nic więcej. W jednej chwili otrzymałam cały świat. Otrzymałam więcej niż sama mogłam pragnąć. Słone łzy wzruszenia spadają na maleńki policzek, dłonie zaciskają paluszek lewy i prawy... Sekunda za sekundą, minuta za minutą. Godziny zlewają się w jedno, a ja tkwię w tym zaczarowanym stanie. Zwyczajność stała się sztuką. Wzajemna obecność, wewnętrzny spokój i cisza, która rozlewa się na bezbronne serduszko...


Narastające uczucie ekscytacji...

Narastające uczucie ekscytacji, strachu i miłości w jednej chwili zostało wynagrodzone. W półmroku, głębokiej relaksacji, cierpliwości i bólu. W drżącą od wzruszeń noc przyszedł na świat mój malutki Synek. Mój mężczyzna życia. Moje dopełnienie i moja duma. Utkany z miłości i nadziei. Tak bezbronny i idealny. Pierwszy dotyk, bystre spojrzenie i ta niesamowita więź... Wystarczyły krótkie słowa "Witaj Synku na świecie", aby ukoić jego malutkie serduszko i rozedrgane ciałko. "Być tutaj" nabrało wtedy innego znaczenia. Już nie istniała dla mnie przyszłość i zupełnie, jakby nie było żadnego "potem". Byliśmy tylko my. Nasze ciała i serca bijące jednym rytmem... Moment narodzin to huragan, burza. Trudna, ale i wspaniała droga, która zmienia wszystko!

Już nie chodzę...ja fruwam z radości i dumy nad ziemią!