Codzienność utkana z płatków miłości

Twoje delikatnie przymknięte powieki, nieśmiały uśmiech, równomierny oddech. Maleńkie, splecione dłonie. Poszukujesz mojej obecności, pragniesz ciepła i odgłosów bicia serca. Cały Twój świat zależny od mojego. Tak bardzo bliscy sobie. Tak bardzo sobie znani. W moich ramionach ginie strach i lęk. Otoczony czułością zasypiasz, a ja trzymając Twoją maleńka główkę jestem przekonana, że mam w swoich dłoniach cały świat!


Upycham w szczelinach pamięci...

Do tej pory tak bardzo nieświadoma matczynych uczuć przemierzałam każdy dzień. Uczyłam się wdzięczności i pogłębiałam relacje. Jednak dopiero dzień Twoich narodzin otworzył moje oczy... Dziś nie potrzebuję specjalnych wyróżnień i uznania u wszystkich. To, co najważniejsze znalazłam w Tobie. Nasz dom nigdy nie był pełniejszy. Nigdy nie świecił takim blaskiem i radością. Każdego dnia pragnę wyrwać z naszego bycia, jak najwiecej. Upycham w szczelinach pamięci każdy moment, szept, odgłos. Zachłannie, ale i z wdzięcznością upajam się Tobą. Godziny spędzone w bliskości już zawsze pozostaną w nas... dlatego mniej doskwiera brak czasu dla siebie, który kiedyś był mi tak bliski. Teraz mam Ciebie... doba przestała mieć znaczenie, bo my tworzymy własną. Noc zawieszona między światłem dnia. Często zmęczona, z podkrążonymi oczami - już nie wyobrażam sobie życia bez Ciebie! Mówią, że w najtrudniejszych momentach powstaje najpiękniejsze i najbardziej wartościowe...

Dla Ciebie chcę mieć siłę, wewnętrzny spokój i spełnienie, bo to emanuje na cały dom.


„Zamknęła oczy.
Dotknęła swojego serca
I w ciszy podziękowała
Za drogę, którą przebyła.
Poczuła, że ta droga ją prowadzi,
Że ta droga ją uczy.
W tej krótkiej chwili poczuła,
Że ona sama stała się podróżą.” A. Maciąg

SWETEREK, KOCYK - MilleBaby