Kiedy dowiedziałam się, że...zostanę mamą

Tak bardzo pragnę wyśpiewać Wam własną pieśń. Tak bardzo pragnę podzielić się tym, co właśnie dzieje się w środku mnie, ale ilość emocji, uczuć, wzruszeń...czasem przerasta. Trochę zwlekałam i czekałam na ten właściwy moment, ale jak to zazwyczaj bywa w życiu odpowiednich momentów nie ma - po prostu każdy z nich jest jedyny i wyjątkowy w swojej prostocie. Traktuję Was jak moich dobrych znajomych, a nawet przyjaciół, bo z wieloma Kobietami łączy mnie wspaniała relacja, stąd dzisiejsze słowa...

Pewien wieczór już na zawsze pozostanie w moim sercu.

Zapadał zmierzch, słońce chyliło się ku końcowi i rzucało delikatny cień na wzburzone morze. Melodyjny szum wiatru koił duszę, a myśli układały się w jedno. Siedzieliśmy zupełnie sami pośród piękna przyrody i świętowaliśmy kolejną, szczęśliwą rocznicę ślubu. Zanim wznieśliśmy toast, złapaliśmy się za dłonie i każdy z nas wymienił w myślach życzenie...kiedy to zrobiłam poczułam wewnątrz siebie niesamowite światło. Poczułam, że nadszedł moment, kiedy w pełni jestem gotowa, aby świadomie doświadczyć cudu bycia mamą. Od zawsze marzyłam, aby to przeżyć i kiedy kilka tygodni później zobaczyłam niewyraźne kreski na teście, zrozumiałam, że właśnie spełnia się moje największe marzenie. Pobiegłam podziękować Bogu. Łamanym głosem mamrotałam pod nosem, że dziękuję za bycie częścią największego Cudu. A jednocześnie nie mogłam uwierzyć, że już na zawsze będę dla kogoś, a nie tylko dla siebie. Dziękowałam również za męża, bo za moją siłą stoi - on. Zawsze opanowany, odpowiedzialny i wyjątkowy. Będzie najlepszym tatą na świecie.

To dla nas wyjątkowy czas. Zupełnie inny od wszystkiego, co mogliśmy do tej pory doświadczyć. Pełen miłości, wzruszeń, obaw, ale i nie gasnącej nadziei. Przez te dwadzieścia parę lat, ciąża była jedynie bladym wyobrażeniem i tematem, który wielokrotnie omawialiśmy na moich studiach. Nie byłam w stanie doświadczyć tych emocji, które aktualnie we mnie zachodzą... Każdy dzień to nowa historia. Istna karuzela. Początki były naprawdę zmienne i momentami trudne, ale moja wdzięczność, wiara i radość wypełniały wszystkie te chwile po same brzegi. 

Moment, kiedy zobaczyliśmy w czwartym tygodniu malutkie bijące serduszko na ekranie monitora, już na zawsze będzie wyciskał matczyne łzy wzruszenia. W tej jednej chwili zrozumiałam, że teraz moim najważniejszym zadaniem jest otoczyć nasze kruche maleństwo najlepszą opieką.

Jestem szczęśliwa, jak nigdy wcześniej...