Zmiany w postrzeganiu życia, które wdrażam do swojej codzienności / migawki z Krety

Szłam prostą ścieżką, potykając się o drobne kamienie. Ilość kurzu grzęzła w moim suchym gardle. Nie odzywałam się, ani słowem. Zachodzące słońce rzucało cień i chyliło się ku końcowi. Dzień pomalutku zasypiał, a umysł poszukiwał bodźców. Wygnieciona trawa. Lato, które rozpakowało się na dobre. Spocona skóra i porządek myśli. Nie wiem, kiedy po raz pierwszy uspokoiłam myśli i wyszłam na przeciw sobie. To było chyba na tyle rozległe w czasie, że ciężko to zebrać w konkretny dzień. To się rozlało na mnie i moje życie. Zupełnie, jak to lato, które przypala skórę, pomaga rozkwitać kwiatom, łaskocze skrzydła motyla i głaszcze policzka dzieci. Moim zadaniem było tylko - pozwolić na to i stworzyć odpowiednie warunki. Po prostu odpuścić. Przestać się szarpać. Wciąż wymagać. Chcieć więcej. Szybciej. Lepiej. Umysł, który bez nacisków może czerpać z zewnętrznego otoczenia oraz naszego wnętrza jest szczęśliwy. Rozwija się w swoim tempie i daje nam tyle radości, że czasem aż łapiemy się za głowę.

Ciągłe zamartwianie się o przyszłość, ruminowanie i pozbywanie siebie samej siły sprawczej powoduje, że stajemy się smutnymi i zagubionymi ludźmi, aby do tego nie dopuścić - pozwól rzeczom dziać się. Wyjdź po marzenia. Zacznij od drobnostek, które klocek po klocku będą budować Twoje poczucie pewności. Kiedy ktoś pyta mnie: "Jak być szczęśliwym?", "Jak przestać przejmować się zdaniem innych?"...nie potrafię jednoznacznie odpowiedzieć. Mogę jedynie przedstawić własny punkt widzenia. Nie jestem w Twoich butach, tak samo, jak Ty nie wędrujesz w moich. Każdy z nas przebywa na tym świecie własną drogę i jego zadaniem jest czerpać radość z małych rzeczy - jak poranne słońce, zapach kawy, uśmiech ukochanej osoby czy dotyk mokrego nosa psa, a także wyciągać wnioski z trudnych doświadczeń. Bo one nie pojawiają się, żeby zatruć nam życie, ale nauczyć, wskazać drogę albo udowodnić, ile drzemie w nas siły (z której często nie zdajemy sobie sprawy). Podobnie było ze mną. Kłopoty ze zdrowiem, które pojawiły się od najmłodszych lat wpłynęły na mnie w znaczący sposób. Dzięki nim zaczęłam interesować się człowiekiem, jako skomplikowaną istotą w ogóle. Miałam ogromny głód wiedzy. Pójście na studia psychologiczne nie było dziełem przypadku. Marzyłam o tym, aby móc uczyć się od najlepszych. Chciałam poznać ludzi, którzy mają podobne zainteresowania do moich, może podobnie patrzą na życie. Udało mi się tego zasmakować, choć droga nie była obsypana kwiatami.

Moje życie przypomina mi...

Moje życie przypomina mi wędrówkę po takim suchym lądzie, gdzie co jakiś czas potykam się o jakiś kamień. Raz większy, raz mniejszy. Teraz wiem, że warto się wtedy zatrzymać i dokładnie mu przyjrzeć. Tam znajduje się odpowiedź na wiele zapytań, które we mnie tkwią.

A pracy nad sobą wciąż wiele, niektóre ciemne miejsca pokryte bliznowatą tkanką wciąż uśpione - czekają aż zwrócę się do nich i w końcu zrobię z tym porządek.

I nie ma wtedy, że strach - swój czy przed oceną innych. Masz coś z tym zrobić, bo jesteś tutaj przede wszystkim Ty, a później bliscy i cała reszta.

A więc, ruszaj! Masz wiele do zrobienia i odkrycia.

Sukienka to projekt młodziutkiej, polskiej marki - Lovlin, która całkowicie skradła moje serce. 

Jeśli Wasze również to koniecznie podczas zamówienia skorzystajcie z hasła: LOVLINCAMMYY, dzięki któremu Wasze zamówienie pomniejszy się o kwotę 50 zł (rabat obowiązuje na wszystkie sukienki).

zdjęcia: Mateusz

SUKIENKA - Lovlin (powyżej znajdziecie kod zniżkowy)
KOSZYK - La Petite Sardine
KLAPKI - Mango