Podróżuję w poszukiwaniu siebie... / Sardynia

Tego wieczoru uparłam się, że chcę wyjść na zachód słońca. Wrzuciłam potrzebne rzeczy do torebki i nim się obejrzałam byliśmy w samochodzie. Do najbliższej plaży mieliśmy kawałek i idąc na nogach na pewno przegapilibyśmy moment, kiedy rozżarzona kula wpada wprost do morza. W końcu trwa to  tylko kilka minut i pozostawia piekielnie dobre uczucie niedosytu. Koi serce. Wypełnia ciepłem. Na miejscu byliśmy chwilę później. Z parkingu biegłam tak szybko, że nie pamiętam co mijałam po drodze. Zatrzymałam się dopiero na ogromnych skałach. Kiedy dotarł Mateusz stałam tyłem. Wpatrywałam się w otchłań morza i w myślach wymieniałam wszystkie wdzięczności, które w sobie noszę. Nawet nie usłyszałam, kiedy za pierwszym razem krzyknął, że "dzisiaj zachodu słońca nie będzie. Słońce schowało się za chmury". "To nic" - wykrzyknęłam. "Chodź do mnie..."

Patrzyliśmy w dal. Ogromne fale rozbijały się o czerwone skały. Ich siła tylko potęgowała w nas uczucie pokory wobec natury, wobec siły wyższej. W tym momencie spojrzeliśmy na siebie znacząco i już wiedziałam, co chcemy sobie powiedzieć. W życiu możemy grać twardzieli i zakładać maski, ale to zupełnie na nic, bo w głębi jesteśmy tylko maleńkimi istotami. Bez względu na wszystko. Takie chwile uczą pokory wobec naszych problemów i nas samych.

Co mi daje podróżowanie?

Tego wieczoru doświadczyłam prawdziwej jedności z naturą. Zrozumiałam, że dzięki podróżowaniu jestem kobietą świadomą, otwartą i jeszcze bardziej wrażliwą. Podróż to rozwój. Wyruszając w drogę zdaję się na los, szeroko otwieram oczy i z ciekawością dziecka doświadczam bogatej codzienności, której często nie zauważałam będąc w domu. Zmęczona i znudzona obowiązkami, wędrowałam utartymi ścieżkami, trzymałam się od lat tych samych zasad i nie dostrzegałam, że wokół mnie coś się dzieje lub może stać. Dopiero w podróżowaniu zmieniło się moje postrzeganie. Stałam się uważna i otwarta na nowe doświadczenia, smaki czy zapachy. Wszystko, co dotykało mnie po drodze - sprawiało, że nabierałam odwagi i często decydowałam się na rzeczy, których nigdy nie zrobiłabym siedząc w swoim wygodnym fotelu w domu…

W podróży wielu rzeczy nie jesteś w stanie przewidzieć. Kiedy zapinamy walizki godzimy się na to, że za chwilę "wszystko może się zdarzyć". Jednak samodzielnie zorganizowana podróż ma taki smak, że później już nigdy nie chciałabyś odczuwać czegoś innego. To pewnego rodzaju uzależnienie, ale skoro stronię od wszelkiego rodzaju używek, przy tej jednej pragnę pozostać. Na zawsze.

Nguyen Quy Duc powiedział, że "nomadzi dawnych czasów podróżowali w poszukiwaniu jedzenia, schronienia, wody; nomadzi współcześni podróżują w poszukiwaniu siebie".

zdjęcia: Mateusz

SUKIENKA LNIANA, NASZYJNIK - Mango

ZEGAREK - Albert Riele

PIERŚCIONEK - Targ staroci w Krakowie

APASZKA - Orsay

BUTY - Kafka Concept (najwygodniejsze buty świata)