O pokrewieństwie dusz, doświadczaniu życia i chwili obecnej

Spacerowałam parkiem, kiedy wiatr zdmuchnął ostatni liść z drzewa. Słońce schowało się za chmury i zrobiło się naprawdę ciemno. Jesienna aura dała o sobie jeszcze silniej znać. Całe złoto spadło na ziemię i to był chyba jedyny moment, kiedy miałam ochotę iść z głową spuszczoną w dół. Nie była to oznaka smutku czy zwątpienia, raczej jedyny możliwy sposób, aby poczuć magię tej pory roku. W końcu jesień odziera drzewa z tego, co najpiękniejsze, a chwilę przed tym ozdabia je niezwykłymi kolorami, zupełnie jakby dawała im namiastkę odwagi i mówiła… - "To co wartościowe, skrywasz w sobie - pamiętaj o tym."

Podobnie dzieje się z nami…jeśli patrzymy jedynie na swoją wierzchnią warstwę, niewiele zrozumiemy, nawet jeśli przeżyjemy sto lat. Emocje, prawdziwe wartości, uczucia nie są dostrzegalne gołym okiem, żeby je poczuć musimy dokopać się do ich wnętrza. Pomału. Dokładnie. Warstwa po warstwie. To właśnie tam tkwi prawdziwe piękno każdego człowieka. Nie każdy chce je odkryć. Nie każdy chce o nim mówić.

Agnieszka Maciąg w książce Pełnia życia napisała - "Każda z nas jest taka. Piękna i okropna. Podczas podróży, którą jest życie, zrozumiałam, że w każdym człowieku - w każdym! - jest wszystko. Oceany możliwości. Nieograniczony potencjał wszelkiego dobra i zła. Zrozumiałam, że dobro to nasza prawda, chociaż zewnętrzny świat często każe nam sądzić, że jest zupełnie inaczej. Nasza prawda to nasza dusza i świat naszego serca. Tam jest radość - taka zwyczajna, bez powodu. Tam mieszka spokój, który oznacza całkowitą pewność. Tam jest miłość.
Druga strona to nasze ego, czyli świat umysłu. W nim panuje lęk i niepewność. One z kolei są przyczyną zazdrości i zaborczości. Także osądzania, odseparowania i zniecierpliwienia. Podczas swojej podróży zrozumiałam, że w każdym człowieku są właśnie te dwie strony - ego oraz dusza. Każdy z nas posiada również bezcenny dar: wolny wybór. Może decydować, kim chce być."

Refleksje wyjęte z życia

"Boje się wyśmiania. Boje się niezrozumienia. Boje się oceny." - mogłabym to powtarzać każdego dnia, kiedy przychodzę tutaj i piszę do Was. Ale nie robię tego, bo wierzę, że dzięki temu odnajdę więcej bratnich dusz, które tak jak ja, chcą żyć w zgodzie ze sobą, może trochę wbrew temu, co aktualnie uznaje się za 'modne' i na czasie.

Kilka dni temu, kiedy niebo pokryte było grubą warstwą ciemnych chmur napisała do mnie wyjątkowa Kobieta, jedna z moich Czytelniczek:

"Pisanie z Tobą jest jakby z innej epoki. Żyjemy w czasach obecnych, piszemy o różnych tematach, ale Ty cała swoją osobą, Twoje słowa, nasza wymiana myśli, są jak ze starych filmów albo po prostu z dawnych lat. Są ucztą dla ducha, nawet jeśli dotyczą trudnych i smutnych tematów. Są dla mnie darem. Elegancką, wysmakowaną podróżą. Czasem czuję się tak, jakbyśmy przeniosły się w czasie. Jakbym siedziała w jednej z klimatycznych kawiarenek na Montmartre, piła aromatyczną kawę i czytała list od Ciebie…"

Piszemy do siebie często i poruszamy w rozmowach wiele tematów. Jej sposób bycia i doświadczania rezonuje z moim w niepojęty sposób. Wymieniamy się spostrzeżeniami, pewne kwestie poddajemy refleksji, kibicujemy sobie nawzajem. Wszystko w naturalny i niewymuszony sposób. Przypadkowo odkryłyśmy, że dobrą energię, można przekazać również poprzez słowo pisane…

To ogromne szczęście. I niech to będzie przykład dla wszystkich kobiet, które właśnie zastanawiają się czy powinny posłuchać głosu swojego serca i pójść inną drogą niż tą, którą ktoś wybrał za Was.

"Musisz pozbyć się życia, jakie zaplanowałaś, abyś mogła doświadczyć życia, które na Ciebie czeka" Agnieszka Maciąg.

Pięknego, niedzielnego wieczoru!

zdjęcia: Mateusz / postprodukcja: ja

NASZYJNIK - APART (Elixa)
SPODNIE - Bershka
LNIANA KOSZULA - Zara