Toskania - pierwsze wrażenia

Kiedyś napisałam, że podróż to rozwój. Wyruszając w drogę zdaję się na los, szeroko otwieram oczy i z ciekawością dziecka doświadczam bogatej codzienności, której zdarza mi się nie zauważać będąc w domu, pośród natłoku obowiązków i nagłych spraw. Dopiero, gdy wyjeżdżam uspokajam oddech, wyciszam się i łapię każdy moment. A to z kolei dodaje mi motywacji do dalszej pracy nad sobą, na kolejne dni, miesiące i lata…

Toskania kraina spokoju...

Jako kierunek naszych wakacji wybraliśmy Toskanię, nie bez przyczyny. Toskania to wielka kraina, której nie można nie pokochać. Moja wrażliwa dusza w końcu otrzymała to, czego pragnęła od wielu lat. Krajobraz utkany z pagórków, cyprysowe aleje prowadzące do gospodarstw, dźwięk cykad i gaje oliwne. Harmonia i spokój niemal wylewają się z każdego tutejszego zakątka. Obserwując mieszkańców mam wrażenie, że nie znają oni gorączki współczesnego życia. Jak napisała kiedyś Krystyna Janda - "Tu żyje się według naturalnego rytmu dnia i pór roku. Przyroda, wspaniała kuchnia i historia zamknięta w budowlach średniowiecza i renesansu - nic dziwnego, że w takim otoczeniu pośpiech traci znaczenie, a swoją ulotność czuje się mocniej."

Wschody słońca...

Wiem, po co tutaj przyjechałam…ale to, co otrzymałam przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Pośród tej ogromnej przestrzeni, czuje się dziwnie mała i bezbronna, ale jednocześnie - tak bardzo potrzebna światu. Dzisiejszy wschód słońca wywołał we mnie ogromne uczucie wzruszenia. Te łzy to nic innego, jak wdzięczność wobec tego, co mogę doświadczać. Wierzę w moc przyciągania. Wierzę, że to, ile daje od siebie i za co dziękuję…wraca (w odpowiednich momentach).

Agnieszka Maciąg, niezwykła kobieta, w jednej ze swoich książek napisała, że każdy dzień powinniśmy witać z wdzięcznością. I podała przykład, który chciałabym, aby każda z Was przeczytała...

"Moja bratowa była kiedyś osobą wyjątkowo narzekającą. Jej życie było naprawdę smutne, ponieważ nosiła w sobie przykre światy. Kiedy ja zaczęłam zmieniać swoje życie i rozkwitać, zapytała mnie, jak może sobie pomóc. Poradziłam jej, by założyła dziennik wdzięczności. Każdego dnia, najlepiej rano i wieczorem, zapisywała dziesięć rzeczy, za które jest wdzięczna. Kilka dni później zadzwoniła z pretensjami, że nie daje rady i niby za co ma być wdzięczna? Zapytałam ją wtedy, czy mówi to naprawdę? Masz tyle powodów do bycia wdzięczną…masz wspaniałą, zdrową córkę. Masz bezpieczny dom i wygodne łóżko. Poza tym czy zdajesz sobie sprawę jaki to przywilej móc widzieć, słyszeć, chodzić, przytulać? Po kilku dniach zadzwoniła ponownie i zapytała:

-A jeśli będę dziękowała za wszystkie te rzeczy, to czy dostanę to, czego naprawdę pragnę? Bo skoro wszystko mam i za to dziękuję, to może Bóg pomyśli, że niczego więcej mi nie potrzeba?

- Wyobraź sobie taką sytuację: dajesz komuś wspaniałe prezenty, ale ta osoba nigdy za nic nie dziękuję. Nieustannie ma pretensje i ciągle narzeka. Nic jej się nie podoba, kręci nosem, wybrzydza. Czy nadal będziesz dawała tej osobie prezenty?

- No nie.

- Otóż to. Wszechświat jest właśnie tak prosto skonstruowany: jeśli nie dziękujesz za to, co masz, nie dostaniesz więcej."

Widok z naszego gospodarstwa

 Dzisiejszy wschód słońca (05:30)

Vernaccia di San Gimignano - najstarsze włoskie białe wino odnotowane w 1276 r.

Kochani ja uciekam chłonąć Toskanię…chcę wycisnąć z niej jak najwięcej. Chcę cieszyć się każdą chwilą. Chcę wrócić do Was przepełniona dobrą energią, której tutaj tak wiele… Mam wrażenie, że moja miłość do dawnych czasów i retro klimatów narodziła się w tym miejscu na nowo.

Ściskam Was mocno!