8 miesięcy z naszym przyjacielem - Tymkiem!

Doskonale pamiętam dzień, kiedy moje oczy po raz pierwszy ujrzały małego, uroczego psiaka o imieniu Tymek. Zakochałam się w nim niemal od razu. W jego oczach malowała się beztroska radość i ogromna chęć życia. Kupił mnie tym. To przypadkowe spotkanie, o którym pisałam Wam kilka miesięcy temu zupełnie odmieniło nasze życie…

Niewiarygodne jak szybko leci czas, to już osiem miesięcy z Tymkiem. Z małej, uroczej kluski wyrósł nam całkiem przystojny kawaler, który chętnie angażuje się we wszelkie aktywności. Z przyjemnością poznaje inne psiaki na spacerach, choć to raczej typ indywidualisty i jego uwaga szybko zostaje przekierowana na inne obszary. Uwielbia tropić. Jego nos niemal cały czas przyklejony jest do podłoża, co było też powodem jednej z kilku dotychczasowych wizyt u weterynarza. Poza tym jest inteligentny, szybko się uczy i widać, że sprawia mu to ogromną radość. Podstawowe komendy typu: podaj łapę, waruj, przybij piątkę, a nawet czołgaj się, nie sprawiają mu żadnego kłopotu, a jeśli jeszcze miałabyś dla niego jakiś przysmak zrobiłby to nawet na pół przytomny. Niezły urwis z niego. Tak naprawdę najlepiej byłoby, gdybym całą swoją uwagę skupiała wyłącznie na nim. Lubi być w centrum zainteresowania. Ciągle żywy i w najlepszym humorze. Z przyjemnością gania za swoją gumową piłeczkę i nie przejmuje się, kiedy jego pędzące ciało zderza się z twardym bokiem szafy.

Tymek to prawdziwy hedonista. Lubi, kiedy głaszcze go po brzuszku i mruczy, gdy pocieram jego słodkie uszka. Znalazł na mnie sposób. Wie, że jego "smutny wzrok" jest w stanie wiele zdziałać i chętnie to wykorzystuje, np. w sytuacji, gdy chce wskoczyć na łóżko. Choć obecnie jego ulubionym miejscem spędzania czasu w ciągu dnia jest duży, wygodny fotel. Rozkłada się na nim, z niebywałą gracją pręży swoje ciało i patrzy na nas pewnym siebie wzrokiem, jak na pana tego domu przystało. Uroczy z niego psiak!

Nadal najchętniej chodzi za mną krok w krok, niczym cień i uwielbia, kiedy odwiedza nas kurier. Gdy tylko usłyszy sygnał domofonu, biegnie pod drzwi, grzecznie siada i zniecierpliwiony czeka co zaraz nastąpi. Już wie, że po odebraniu paczki zaczyna się prawdziwe szaleństwo. Tymosław rozrywa pudła, wchodzi w nie, popycha, gryzie...aż w końcu, po długim szaleństwie, zmęczony zasypia w rozgardiaszu, który sam zrobił. Pozwalam mu na to małe szaleństwo, bo wiem, że za kilka lat, ta forma zabawy już nie będzie w taki sam sposób smakować. A więc niech teraz korzysta i napawa nasz dom ciągłym optymizmem, od którego już czasem kipi niczym zupa na szybkim ogniu. Kocham to!

Stupot jego łapek na panelach, mokry nosek i ciągła gotowość do zabawy działają na mnie niczym cudowna pastylka. Ale przy całej miłości do niego nie zapominamy również o byciu przede wszystkim jego odpowiednim przewodnikiem. Od pierwszego dnia z niebywałym spokojem uczyliśmy go właściwych zasad życia w domu. Na szczęście szybko dopasowaliśmy się do siebie. Tymek w mgnieniu oka nauczył się, gdzie jest jego toaleta i jak ma o wspomnianej potrzebie informować. Ku naszej radości nie zniszczył żadnego przedmiotu w domu. Za to z wielką ochotą rozrywa wszystkie mniejsze i większe zabawki.

Jedynie chwilowe trudności mieliśmy z samotnym pozostawianiem go w domu. Tymi przez kilka tygodni płakał i nie potrafił sobie znaleźć miejsca (obserwowaliśmy jego postępy w zachowaniu przez Skype). Na szczęście obecnie dzielnie znosi rozstania i grzecznie czeka na nasz powrót do domu. Z racji tego, że ja głównie pracuję zdalnie, jego rozpacz nie jest aż tak długa i codzienna. Gorzej z naszymi dłuższymi wyjazdami, na szczęście możemy liczyć na wsparcie naszych kochanych rodziców. Wiemy, że w tym czasie jest w naprawdę dobrych rękach i żadna krzywda mu nie grozi.

A codzienne spacery? To nasza specjalność. Najlepiej smakują te długie, pełne obfitości przy akompaniamencie świszczącego wiatru lub w towarzystwie kolorowych liści. Nieco gorzej wypadają te z niesprzyjającą aurą, niestety ich obecnie coraz więcej… A jak wyglądają nasze powroty do domu? Za każdym razem podnoszę moją trzynastokilogramową rudą kluskę i starannie myję mu łapki w umywalce. Musi wyglądać to komicznie, dla kogoś patrzącego na nas z boku, Tymek leży rozłożony niczym lord, a ja zaciskając wargi podtrzymuję jego "tłuste cielsko" :)

A poza tym kąpanie, szczotkowanie, trymowanie, zakrapianie oczu i czyszczenie uszu to nasza mała rutyna, a może nawet przyjemny rytuał. W końcu jako miłośniczka zwierząt, lubię dostrzegać plusy obecnej sytuacji.

Jak widzicie, a raczej czytacie na temat naszego najwierniejszego przyjaciela i towarzysza mogłabym pisać bez końca. Jestem ogromnie szczęśliwa, że tamtego pamiętnego dnia przeczytałam tą wiadomość i zdecydowaliśmy się zaadoptować go. Jego obecność wiele wniosła do naszego wspólnego życia. On daje dwa razy więcej miłości i radości niż my razem wzięci. Poza tym świetnie do nas pasuje, bo kocha dalekie podróże i jazdę samochodem równie mocno jak my.

Taka zgrana z nas, trójca! :)