Siła i znaczenie słów

Na pozór nic nie znaczą albo przeciwnie znaczą wszystko. Towarzyszą nam każdego dnia i pozwalają uzewnętrzniać nasze uczucia. Bywają słodkie niczym miód lub kwaśne jak cytryna. Wywołują na naszych twarzach uśmiech albo uczucie zawstydzenia, a także smutku. Ich moc bywa ogromna. Wypowiadane przez kogoś potrafią wpływać na nasz światopogląd i kształtować go (niejednokrotnie błędnie). Mało kto zdaje sobie sprawę, że słowo to przede wszystkim siła twórcza naszych myśli.

To, co kiełkuje w naszym umyśle ma przełożenie na rzeczywistość. A więc, wypowiadane przez nas słowa najpierw zostają zasiane w nas samych, a dopiero później zostają przekazywane kolejnym osobom (pokoleniom). Sztuka retoryki to trudny temat, aczkolwiek zawsze na czasie, bo przecież nieustannie wysyłamy do siebie komunikaty, rozmawiamy ze sobą, oceniamy siebie nawzajem, aż wreszcie także krzyczymy...

W momencie wzburzenia zapominamy, że słowo, które za chwilę zostanie przez nas wypowiedziane, już na zawsze pozostanie w umyśle naszego rozmówcy. Zgodnie z tym, od tej pory wątpliwości zasiane przez nas samych będą kroczyć z nim przez całe życie i powodować zbiór negatywnych wydarzeń.

- "Jesteś do niczego"
- "Nic w życiu nie osiągniesz"
- "Idioto!"

Słowa, które posiadają tak mocno negatywny wydźwięk naprawdę ranią i pozostawiają bliznę, która nieustannie o sobie przypomina. Możemy wtedy zacząć w nie wierzyć i faktycznie traktować siebie jako osobę gorszą od innych lub całkowicie je zignorować, o ile jest to w ogóle możliwe.

Wrażliwy czy po prostu szklany?

Szedł raz po świecie Szklany Człowiek. Był wielki jak góry i bardzo dobry, a do tego mądry. Mimo, że wiedział wszystko, nigdy nie puszył się swoją wiedzą, ale mówił: "myślę, że jest właśnie tak, ale pewności nigdy mieć nie można".

Pewnego dnia, ktoś nierozsądny, rzucił w niego złym słowem, słowem ciemnym i ciężkim jak kamień. Dziś nie wiadomo już, czy stało się to ze złości, czy z przypadku, ale dość powiedzieć, że stało się nieszczęście.

Szklany Człowiek zadźwięczał jak szklanka, która spadła na podłogę. A potem pękł i rozsypał się na setki maleńkich kawałków.

Nikt nie był w stanie ich pozbierać, nikt nie mógł już niczego naprawić.

Opowieść o Szklanym Człowieku na podstawie: "Bajki" - Beata Krupska (Warszawa 1989).

Chwila

Jeden moment sprawił, że jego świat zawalił się. My nie jesteśmy szklanymi ludźmi, ale słowa potrafią nas niszczyć w taki sam sposób. Wdzierają się w nas, znajdują schronienie w naszych umysłach i w końcu stają się gotowymi przekonaniami o nas samych i całym świecie. Dlatego zawsze uważaj na wypowiadane słowa, które rzucasz w drugiego człowieka, bo nigdy nie wiesz, które z nich okażą się "słowem ciemnym i ciężkim jak kamień".

Wykorzystaj moc słów w taki sposób, aby prowadziły Cię do miejsca, w którym chciałabyś się znaleźć...

"Nie wtrącaj się w nie swoje sprawy. Nie naprawiaj komuś życia, pracy ani związku, jeśli nikt Cię o to nie prosi. Zajmij się swoimi sprawami, a jeśli masz za dużo czasu, to napisz wiersz, lub umyj okna. Ale nie wtrącaj się do życia innych ludzi, bo prędzej czy później niechcący dostaniesz łokciem w oko." Beata Pawlikowska

zdjęcia: Mateusz / obróbka: ja

KOSZULA - Tutaj
PŁASZCZ - H&M Trend (podobne znajdziesz Tutaj)
OKULARY - Ray Ban
BUTY - Zara (podobne znajdziesz Tutaj)


Zdjęcia wykonane dzięki uprzejmości Międzymiastowa przy ulicy Dolnych Młynów 10/7a w Krakowie. Dziękuję!