#MyFirst7Jobs, czyli moje pierwsze 7 prac

Jakiś czas temu w sieci pojawił się tag #MyFirst7Jobs. Polega on na opisywaniu swoich pierwszych 7 prac. Nie ukrywam, że jego idea bardzo mnie zainteresowała, ponieważ dzięki niemu możemy dowiedzieć się naprawdę wielu nowych i interesujących rzeczy na temat osób, które kojarzymy z sieci. Dodatkowo pokazuje nam, że w życiu liczy się przede wszystkim odwaga oraz ochota do działania. Istotne są również wnioski jakie wyciągamy z naszych doświadczeń, ponieważ każda praca, niezależnie od tego na czym polega, stanowi niezawodne źródło nauki. Niejednokrotnie miałam uśmiech na twarzy, kiedy czytałam opisy siedmiu prac innych osób...

Dzisiaj chciałabym podzielić się z Wami moimi wspomnieniami i zachęcić Was do zrobienia tego samego :)

Zbieranie owoców

To były czasy szkoły podstawowej i gimnazjum. Upalne lato, masa wolnego czasu i głowa pełna marzeń. Pamiętam jak uparcie szukałam zajęcia, które pozwoliłoby mi zdobyć swoje pierwsze samodzielnie zarobione pieniądze. W końcu udało się! Podczas wakacji zaangażowałam się w zbiór aronii. Do tej pory pamiętam ufarbowane dłonie, spieczoną słońcem twarz i ogromną satysfakcję. Później był jeszcze zbiór truskawek oraz własna sprzedaż czereśni (oczywiście pod nadzorem babci). Wspaniałe wspomnienia i nauka życia, a także poznanie wartości pieniądza.

Dekorator bombek

Zaczęło się niewinnie. Najpierw moja przygoda w fabryce bombek miała trwać około tygodnia, ale sprawdziłam się i zaproponowano mi, abym została dłużej. Tym sposobem całe wakacje pracowałam jako dekorator bombek (to były czasy liceum). Moim zadaniem było malowanie ich oraz ozdabianie wszelkimi możliwymi sposobami. Zdarzały się dni, że po wyjściu z fabryki - brokat miałam dosłownie wszędzie, nawet w zębach, a unoszący się zapach lakierów długo szumiał w mojej głowie. To były naprawdę pracowite wakacje, każdego dnia razem z innymi pracownikami przygotowywaliśmy ogromne ilości gotowych bombek do wysyłki, większość z nich realizowana była na zamówienia składane głównie przez klientów z Ameryki.

Najgorzej z tych czasów zapamiętałam bardzo wczesne pobudki, ponieważ każdego dnia wstawałam o godzinie 4:30 i wracałam do domu około godziny 17:00.

Sprzedawca i stylista w sklepie odzieżowym Attrativo i Lee Cooper

Ten etap występował dwukrotnie w moim życiorysie. Zaczęło się od sprzedawcy jeansów, a w kolejne wakacje pracowałam w sklepie tego samego właściciela, ale z markową odzieżą grecką dla kobiet. Ta opcja odpowiadała mi zdecydowanie bardziej, ponieważ oprócz długich konwersacji z klientkami, mogłam również sprawdzić się jako stylistka, ponieważ moim zadaniem było dbanie o odpowiedni wygląd wystawy, która zmieniała się aż trzy razy w tygodniu.

Najlepiej z tego okresu zapamiętałam słowa zadowolonych klientek wychodzących ze sklepu, a śmiać mi się chce do dzisiaj, kiedy przypomnę sobie, jak każda z dziewczyn (pracujących tam) udawała, że jest czymś ogromnie zajęta, gdy tylko w progu drzwi zjawiała się "straszna" szefowa. Półki błyszczały od bezsensownego polerowania, a ubrania jeszcze nigdy nie wisiały tak równo na wieszakach. Totalny nonsens!

Moja przygoda jako sprzedawcy, zakończyła się, kiedy wyjechałam na studia do Krakowa.

Statysta w serialach

Mocno angażujące studia nie pozwalały mi na podjęcie etatowej pracy, dlatego szukałam innych źródeł uzyskania dochodu i jednym z nich było statystowanie na planie seriali. Pamiętam dzień w którym wysłałam swoje zgłoszenie. Kilka dni później zadzwonił telefon i zaproszono mnie na mój pierwszy plan serialu, później były kolejne. Znakomite doświadczenie i możliwość sprawdzenia siebie w warunkach - oko w oko z kamerą. Do dzisiaj wspominam je z uśmiechem na ustach i polecam wszystkim, którzy chcą zobaczyć i poznać plan filmowy "od kuchni".

Dzięki tej przygodzie poznałam wiele inspirujących osób, na własnej skórze doświadczyłam, co znaczy żmudne powtarzanie jednej sceny oraz oczekiwanie przez pół dnia na swoje wejście, ale nie żałuję ani chwili, nawet jeśli na plan serialu musiałam stawić się już bladym świtem.

Nie zarobiłam na tym fortuny, bo za cały dzień (lub kilka godzin w zależności od sceny) otrzymywałam wynagrodzenie w wysokości 50 pln lub 100 pln.
Tutaj zobaczycie jeden z odcinków serialu, w którym miałam przyjemność statystować (min. 6:55)

Staż w Ośrodku Interwencji Kryzysowej

To zdecydowanie najważniejszy i najbardziej pouczający okres w moim życiu. Niewątpliwie wiele zmienił w moim sposobie myślenia oraz patrzenia na rzeczywistość. Myślę, że ten czas w jakiś sposób ukształtował także moją osobowość i pozwolił doświadczyć pracy z ludźmi (takiej o jakiej do tej pory czytałam jedynie w podręcznikach do psychologii). Nie był to jednak dla mnie łatwy czas. Zdecydowanie częściej płakałam niż uśmiechałam się, wracając do domu. Moja dusza wrażliwca cierpiała za każdym razem, kiedy na moich kolanach lądował mały szkrab z rozbitej rodziny lub pojawiała się kobieta po dwunastej próbie samobójczej. Mimo wszystko dziękuję za ten etap w moim życiu i kto wie, czy jeszcze w przyszłości do niego nie wrócę…

Sales Account Manager (Fashion e-commerce)

Kończąc staż w ośrodku, zapragnęłam doświadczyć pracy z dziedziny psychologii reklamy. Chciałam zobaczyć, która z wybranych ścieżek jest mi bliższa i gdzie pracuje mi się lepiej. Wtedy znalazłam zachęcające ogłoszenie o pracę na powyższe stanowisko. Po długich etapach kwalifikacyjnych otrzymałam pracę. Do moich obowiązków należało nawiązywanie kontaktów handlowych z producentami, przygotowywanie ofert handlowych oraz ich prezentacja, a także zarządzanie współpracą z klientami, których pozyskam. Tematyka była naprawdę interesująca, ale miałam wrażenie, że jako nowy pracownik jestem tam jedyną osobą odpowiedzialną za tworzenie wszystkich pomysłów. Cała reszta siedziała i skrupulatnie donosiła szefowej jak postępuje moja praca, strasznie irytujące. Ostatecznie zrezygnowałam i postanowiłam skupić się na końcówce studiów oraz blogu, który wtedy miał już cztery lata i rozwijał się coraz lepiej.

Blogowanie

Tak naprawdę ten etap rozpoczął się w moim życiu na początku studiów, więc trwał równoległe z pozycjami  4, 5 oraz 6. Przez dobrych kilka lat nie zarabiałam na nim zupełnie nic, ale moja decyzja dotycząca założenia bloga wynikała przede wszystkim z pasji i dzięki temu, pomimo innych obowiązków, zawsze znajdowałam dla niego czas. Wiele zmieniło się dwa lata temu, kiedy musiałam wybierać czy całkowicie poświęcam swój czas w tworzenie tego miejsca, czy też poszukuję etatowej pracy i zawieszam bloga, ponieważ męczyło mnie to, że sposób jego prowadzenia nie do końca odzwierciedla moją osobowość. Postawiłam wtedy wszystko na jedną kartę. Zaczęłam pisać i coś pękło - pojawiły się wspaniałe, prywatne wiadomości od moich Czytelniczek, ciekawe propozycje współprac, oferty pisania do zewnętrznych magazynów (w tematyce psychologii, rozwoju oraz mody) i w końcu zostałam! Obecnie blog to moje miejsce, moja mała firma, która każdego dnia wnosi do mojego życia jakiś zaskakujący aspekt. Cieszę się, że tamtego dnia postanowiłam coś zmienić i zostać...


Tak wyglądała moja droga, a jak było u Ciebie? MyFirst7Jobs w Twoim wykonaniu to coś, na co naprawdę czekam! Uważam, że jest to bardzo ciekawy temat do rozmów, a więc...

zdjęcia: Mateusz

SPODNIE DZWONY - H&M Trend (podobne znajdziesz Tutaj)
BLUZKA - H&M
KAMIZELKA - Peperuna
TOREBKA - Phillip Lim
OKULARY - Ray-Ban
ŁANCUSZEK - H&M