...a potem żyli długo i szczęśliwie! Nasza 2. rocznica ślubu

Nie bez powodu wszystkie komedie romantyczne i bajki kończą się pięknym ślubem. A później widzimy już tylko napis "żyli długo i szczęśliwie"… Zawsze czekałam na dalszy ciąg wydarzeń. Interesowało mnie jak wygląda ich codzienne życie, wspólne śniadania i kolacje. Wyjścia do teatru i na zakupy. Leniwe soboty i zapracowane poniedziałki. Kłótnie i sposób w jaki dochodzą do porozumienia. Tego po napisach końcowych nie zobaczymy, ale nic straconego.

Smak prawdziwego małżenskiego życia poznaję sama. I trudno mi uwierzyć, że od TEGO ważnego dnia minęły już dwa lata. Dwoje obcych sobie ludzi, poznaje się zupełnie przypadkowo, zaczynają rozmawiać, ustalają termin spotkania i po sześciu latach lądują przed ołtarzem… Składają przysięgę, patrzą na siebie w wyjątkowy sposób i czytają ze swoich oczu, że razem wszystko będzie możliwe. Teraz, kiedy o tym myślę płaczę ze wzruszenia... Wracam do tego dnia szczególnie w trudniejszych momentach. Wtedy, kiedy napotykamy trudności i brakuje nam sił. Wiem, że małżeństwo to praca na cały etat, ale poświęcanie jej uwagi, daję nam szansę na miłość, która trwać będzie przez całe życie.

To już dwa lata!

Po dwóch latach małżeństwa śmiało mogę powiedzieć, że wszystko jest możliwe - jeśli tylko chcemy coś od siebie dać i również potrafimy przyjmować. Dobry związek wymaga zaufania i otwartości, często również odwagi, ponieważ dotykają nas różne okoliczności. Eva Maria Zurhost - terapeutka twierdzi, że "kiedy spotykamy osobę, w której się zakochujemy, odnajdujemy dla siebie idealne lustro. I im trudniej nam się "dotrzeć" w związku, tym dla nas lepiej, bo znaleźliśmy partnera, z którym możemy przepracować więcej lęków, braków. Najczęściej denerwują nas bowiem u innych te cechy, które wyparliśmy u siebie. Nasze ego staje wtedy na stanowisku "ja taka nie jestem"". I w pełni się z tym zgadzam, ale pod warunkiem, że konflikty i kryzysy są rozwijające, a nie krzywdzące.

Małżeństwo to prawdziwa karuzela różnych doświadczeń, ale mimo tego z jaką prędkością pędzimy nie wysiadam. Nie wyobrażam sobie siebie bez NIEGO. Wspólne chwile, długie rozmowy, celebrowanie ważnych dni, podziwianie i motywowanie. Mam to szczęście, że wspólnie dbamy o te punkty. Nie odkładamy na później trudnych tematów, nie boimy się mówić o swoich potrzebach i razem dbamy o szczere relacje w związku. Kocham mojego Męża i często śmieję się do niego, że przecież jesteśmy skazani na siebie :)

A jak to jest z tą miłością?

Istotne są wszystkie składniki w odpowiednich proporcjach. To brzmi trochę jak przepis na zupę, a przecież dobrze wiemy, że ta sama zupa u każdej z nas smakować będzie inaczej. I podobnie jest ze związkiem. Aby było dobrze trzeba jasno mówić o swoich potrzebach, nie uciekać przed problemami, rozmawiać, komplementować, podziwiać, ale wszystko w granicach rozsądku, bo wiemy, że według powiedzenia "z miłością jak z masłem, odrobina chłodu utrzymuje ją w świeżości"...

Według Joanny Paradowskiej - najważniejszą rzeczą jest sprawić, by w związku ciągle nam się chciało chcieć. I tego życzę nam z okazji drugiej rocznicy ślubu oraz Wam moje kochane Czytelniczki! :)