Znaczenie drugiej osoby w moim życiu

Jesień to pora niezwykła. Mam wrażenie, że wielu z nas na nią czeka, ponieważ chce zrzucić z siebie wszystkie troski, niedomówienia i sprawy z którymi niekoniecznie sobie radzi. Łatwo powiedzieć wtedy - "Jesień jest podła. Nic mi nie wychodzi, ale wiosną wszystko się zmieni". Wiosną może i wszystko się zmieni, ale tak naprawdę kwestia postrzegania rzeczywistości i etykietowania jej zależy tylko i wyłącznie od nas samych.
To my kreujemy swoje naturalne otoczenie i nadajemy mu głębię. Jesteśmy wszystkim tym, czym się wypełniamy. Rozmaite myśli przychodzą i odchodzą. Zastanawiałaś się kiedyś, dlaczego nie wszystkie z nich pozostają przy Tobie? Dlaczego tak uparcie wierzysz w myśli, które powodują smutek i blokują? Prawdą jest, że nie możemy wierzyć jedynie w to co lukrowe, bo oszukiwalibyśmy siebie i bliskie nam osoby. Każdy z nas posiada doświadczenia, które go cieszą i napawają dumą, stanowią fundament jego istnienia i motywują do dalszego rozwoju, ale obok tych 'lepszych' momentów, rodzą się także te pozbawione słodkiego smaku... Świadomość ich istnienia i umiejętność rozpracowania nazywam - prawdą. Mówiąc inaczej, jeśli ktoś mi mówi "jesteś ładna", to w głowie znajduję doświadczenia, które potwierdzają te słowa, ale jeśli za chwilę ktoś inny mi powie "nie jesteś ładna", to również wyszukam w głowie sytuację, które to zaświadczą, bo przecież jestem tylko człowiekiem, który miewa różne momenty, ale nie popadam w skrajności i nie walczę z tym, bo nie muszę. Wychodzę do prawdy i buduję wizerunek oparty na tych dwóch światach. Podczas trwania takiej budowy można być samotnym budowniczym, ale nie każdy posiada takie umiejętności...

Musisz wiedzieć, że "wszystko, co się dzieje, jest prezentem i darem. Wszystko istnieje tylko i wyłącznie dla Ciebie (...). Prezentem jest przechodzący obok człowiek, idący znikąd donikąd" AlphaHuman

Prawdę o sobie i otaczającym świecie poznajesz sama lub dzięki innym osobom. Ja swoją wdzięczność kieruję do mojego Mężczyzny. To dzięki niemu otworzyłam się na prawdę o sobie i jakkolwiek to nie zabrzmi, przy nim wszystko co mnie otacza - zawsze jest jakieś. Nagle okazuje się, że nie potrafię nie kochać, niezależnie od tego co właśnie o Nim myślę. Bo prawda jest jedna i jak się okazuje niespodziewane spotkanie w kinie może być początkiem prawdziwej miłości. Od tamtego spotkania minęło kilka lat, wiele się zmieniło... Niepewna siebie i prawdy o sobie 17-latka, mogłaby złapać się za głowę, gdyby wiedziała, że właśnie z tym Mężczyzną zbuduje coś mocnego, trwałego i prawdziwego. A jednocześnie dzięki tej relacji wzmocni siebie i pozna prawdę o sobie. Dziękuję, że spotkałam na swojej drodze Mężczyznę z którym mogę i chcę zrobić wszystko!

A za co Ty podziękujesz? Czy proces odkrywania prawdy o sobie miał już swój początek czy dopiero go poszukujesz? :)