Książka, którą powinnaś przeczytać jeśli lubisz modę

Jeśli tutaj jesteś i właśnie czytasz ten tekst, to znaczy, że interesujesz się modą. W związku z tym przygotowałam dla Ciebie recenzję książki, która całkowicie oczarowała mnie swoją bogatą treścią i sprawiła, że kocham Paryż jeszcze bardziej niż wczoraj. Niezwykły wizerunek, fantastyczna osobowość, styl i pasja. Tak mogłabym bardzo krótko opisać wyjątkową postać Jerzego Antkowiaka, ale zacznijmy od początku...

Jerzy Antkowiak, artysta i legenda polskiej mody w arcyciekawy sposób w rozmowie z Agnieszką L. Janas przywołuje czasy PRL-u. Opisuje w książce swoje prywatne życie, początki związane z modą, pierwsze wzloty i niepowodzenia, a także pozwala zajrzeć za kulisy wielkiej mody (przyjęcie z okazji premiery perfum Yves'a Saint Laurenta czy rozmowy biznesowe z domem mody Pierre Balmain to tylko przykłady inspirujących sytuacji). Czytając książkę miałam wrażenie, że podróżuję w czasie, a moim przewodnikiem jest barwna postać Jerzego Antkowiaka, któremu nie brak znakomitego poczucia humoru. Ilość fascynujących wspomnień ilustrowanych prywatnymi fotografiami i lekkość przekazu potęguje efekt bliskości z postacią Antkowiaka. 

Jak to się zaczęło?

Jerzy urodził się w mieszczańskiej rodzinie w Wolsztynie. Zamiłowanie do mody zaszczepiła w nim najprawdopodobniej mama - Zofia Antkowiakowa, piękna i kreatywna kobieta. Jej ukochany jedynak od dziecka strojony był "jak mały dandys: aksamitne ubranka, lakierki, kapelusze". Jerzy w książce opowiada swoje pierwsze modowe wspomnienie:

„Mama wysłała mnie po tatę na dworzec kolejowy w Międzychodzie. Aby tam dojść przechodziło się przez most na Warcie. Tak mnie raz urzekła rzeka, że usiadłem na kamiennym brzegu. Chciałem się pobawić nad tą piękną wodą. Ale nie miałem przy sobie zabawek, zdjąłem więc najpierw lewy lakiereczek, potem prawy i jak łódeczki – puściłem je z nurtem Warty. Po tatę poszedłem na boso. Ojciec nie był zadowolony z mojego widoku. Nakłamałem, że mama mnie boso puściła. Nie pamiętam jak to się skończyło i czy dostałem lanie. Cóż. Kłamałem od zawsze, ale zawsze w dobrej wierze”.

Wspólnie spędzone rodzinne chwile brzmią w książce niczym utopia. Zostają jednak brutalnie przerwane 5 maja 1940 roku, kiedy ojciec Jurka - Florian Antkowiak zostaje zabrany z domu i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Poznaniu. Opiekę w tych trudnych chwilach przejmuje nad Jerzym Antkowiakiem mama oraz opiekunka "ciocia" Agnieszka, która po śmierci mamy w 1981 roku zostaje panią Florianową Antkowiak. Dziś opisuje ją następująco:

"Była zasadnicza, kategoryczna, ale wielkiego serca. Opiekowała się mną z poświęceniem w czasie okupacji, po wojnie prowadziła nasz dom. Kochała mnie jak syna, a potem moje dzieci uważała za własne wnuki".

Co z tą modą?

Prawdziwa przygoda z modą rozpoczyna się dla Jerzego tuż po maturze, kiedy wybiera swoje studia. Pierwszym pomysłem jest dziennikarstwo, ostatecznie jednak zdaje egzamin do Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. Długo i skrupulatnie przygotowuje wraz ze swoim przyjacielem odpowiedni strój na ten dzień, niestety ostateczny efekt nie spełnia ich oczekiwań:

"Kupiliśmy gumowe płaszcze. Wyglądaliśmy – jak para palantów. Tam młodzież artystyczna, ubrana po swojemu. A my przed uczelnią – dwa buce z Wolsztyna! Nam się wydawało, że my tacy modni, choć słowo „moda” nie istniało wtedy w naszym słowniku".

To tylko przykład znakomitych wspomnień, które niezmiennie wywołują uśmiech na mojej twarzy. Jerzy zafascynowany modą postanawia podążać w tym kierunku. Tak powstają jego pierwsze projekty mody damskiej, jednym z nich jest suknia ślubna dla Dany - jego ukochanej. Kiedy zostaje zatrudniony w Modzie Polskiej bardzo szybko wypracowuje swój indywidualistyczny styl. Przez to udowadnia nam, że zawsze warto być sobą, niezależnie od tego co sądzą o nas inni. Postać Antkowiaka to wybitna osoba, pełna pasji, chęci życia, motywacji oraz dobroci. Niejednokrotnie w jego wspomnieniach ujawnia się jego wielkie serce do tego co robił, tworzył, ale przede wszystkim do innych ludzi z którymi współpracował. "Przyglądałem się uważnie i pracowicie sprawdzałem, jak chodziły i nosiły sukienki. Patrzyłem, czy mają w sobie to coś, co pozwoli im zostać dobrą modelką, modelem. Czekałem, aż z nieopierzonego kaczątka rozwinie się łabędź. No i parę razy się doczekałem". Oprócz jego osobistych przeżyć w książce znajdziemy również wspomnienia jego syna Kajetana, wnuczki Weroniki, modelek: Małgorzaty Niemen oraz Agnieszki Perepeczko, a także wypowiedzi przyjaciół: modela Rafała Młodzikowskiego, reżysera Andrzeja Domalika i couturiera Tomasza Ossolińskiego.

Na koniec

Książka "Antkowiak. Niegrzeczny chłopiec polskiej mody" to pozycja, która posiada jedną istotną cechę: jest niezwykle mądra i inspirująca. Skłania do refleksji nad życiem, szczególnie wspomnienia z czasów PRL, ujawnia wielki talent artysty i daje możliwość poznania Paryża oczami Jerzego Antkowiaka...

"Mój Paryż z Diorem, Yves'em Saint Laurentem, Ungaro, Balmainem, Chanel, Avenue Montaigne, Clichy, Bulwary i nocne łazęgi po Dzielnicy Łacińskiej".

Polecam książkę przede wszystkim tym osobom, które chcą poznać fascynującą historię mody w naszym kraju i nie tylko :)

zdjęcia: Mateusz

Zdjęcia wykonane dzięki uprzejmości kawiarni BAL w Krakowie. Dziękuję!

sweter - H&M (podobne znajdziesz Tutaj)