Szacunek wobec samego siebie

17 września 2015

Szacunek wobec samego siebie

Cześć! My właśnie jesteśmy w Niemczech, dlatego dzisiaj będzie krótko, ale po powrocie obiecuję przygotować dla Was relację z naszej wyprawy :)

Jeśli masz chwilę czasu, koniecznie przeczytaj poniższy fragment książki "Pozwól, że ci opowiem"...

"Trzeci raz w tym roku mojemu koledze przyznano podwyżkę pensji wyższą od mojej. Byłem wobec siebie dość obiektywnym sędzią, jeśli chodzi o moją pracę i uważałem, że wykonuję ją dobrze. Co więcej, uważałem, że jestem zdolniejszy i bardziej wydajny w pracy niż moi koledzy.

- Chodzi o to, że Eduardo jest lizusem.

- Jest kim?

- Lizusem, podlizuje się...Ciągle chodzi do szefa, aby pochwalić się wszystkim, co uda mu się zrobić, co mu dobrze wyjdzie, a w minimalnym skrócie przekazuje to, czego nie udało mu się wykonać. Szef głupi nie jest, ale schlebia mu, kiedy mówi o swoich osiągnięciach.

- Rozmawiałeś już z twoim szefem?

- Jasne, że tak. Mówi, że wszystko kwestionuję, że mam zły charakter i to obniża moją punktację.

- Innymi słowy, zgodnie z tym, co mówisz, gdybyś był milutki jak Eduardo miałbyś awans, wyższą punktację i lepsze zarobki.

- Tak mi się wydaje.

- Niewątpliwie to jest jedna z dróg. Jeśli nie chcesz być sam, musisz schlebiać, musisz przyznawać rację, zawsze być miły i ciepły...inną drogą jest droga Diogensa...

- Jak wygląda droga Diogensa?

Pewnego dnia Diogenes siedząc na progu jednego z domów zajadał talerz soczewicy. Nie było w Atenach tańszego posiłku od duszonej soczewicy. Mówiąc inaczej, odżywianie się duszoną soczewicą oznaczało, że znajdujesz się na skraju nędzy.
Przechodził tamtędy minister cesarza i powiedział do niego:

- Aj, Diogenesie! Gdybyś nauczył się być bardziej pochlebny i posłuszny cesarzowi, nie musiałbyś jeść tyle soczewicy.

Diogenes przestał jeść, podniósł wzrok, by przyjrzeć się uważnie swemu rozmówcy i odpowiedział:

- Aj, bracie. Gdybyś Ty nauczył się jeść soczewicę, NIE MUSIAŁBYŚ tyle schlebiać i być tak posłusznym cesarzowi.

To jest droga Diogenesa, droga szacunku wobec samego siebie , własnej godności, która jest ponad naszą potrzebą aprobaty.

Wszyscy potrzebujemy aprobaty innych, ale za żadną cenę nie możemy dążyć do niej poprzez zaprzestanie bycia takimi, jakimi jesteśmy, gdyż będzie to szukanie w chaosie".