"Po ślubie on się zmieni" - czy na pewno?

Jeśli nadal wierzysz w postać Świętego Mikołaja, który co roku swoimi saniami, ciągniętymi przez renifery, rozwozi dzieciom prezenty, równie dobrze możesz wierzyć w to, że twój facet diametralnie zmieni się po ślubie. Jednak uważaj, bo ta wiara może okazać się bardzo złudna. 

Prawda jest taka, że ślub go nie zmieni. Wszelkie zmiany w jego zachowaniu MUSZĄ mieć swój początek już wcześniej. Jeśli np. uważasz, że twój partner za dużo czasu spędza z kumplami, nigdy nie pomaga ci w codziennych porządkach, ignoruje wszelkie twoje prośby, możesz być pewna, że sam ślub niczego tutaj nie zmieni, a jeśli na to liczysz - to już jest twoja naiwność. Moim zdaniem, aby między wami rozwijała się właściwa i zrozumiała relacja potrzebna jest szczera rozmowa (albo kilkanaście takich...). Istotne, aby widzieć te małe zgrzyty i od razu działać. Naiwne życzeniowe podejście nigdy nie sprawdza się w takich sytuacjach.

Do napisania tego posta zainspirowała mnie książka amerykańskiego psychiatry Arthura Harry'ego Chapmana, w której podaje on 12 rad przedmałżeńskich. Może niektóre z nich są kontrowersyjne i niezrozumiałe, wychodzą poza schematy, odkrywają nagą prawdę i zdarza się, że nie pokrywają się z rzeczywistością, bo przecież zawsze istnieją jakieś wyjątki, ale mimo wszystko wciąż są aktualne. W tym poście nie wymienię wszystkich, ale wybiorę te najciekawsze.

1. Przyjrzyj się dokładnie rodzinie przyszłego współmałżonka.  Osobowość narzeczonego ulega w znacznej mierze wpływowi atmosfery emocjonalnej i nastawień środowiska, w którym był wychowywany. 

2. Nigdy nie poślubiaj kogoś oczekując, że małżeństwo zmieni jego osobowość. Akt ślubu nie uczyni osoby nieodpowiedzialnej odpowiedzialną, leniwej pracowitą lub osobnika niestałego stałym. Wiele nieszczęśliwych małżeństw zostało opartych na przypuszczeniu, że "on uspokoi się po ślubie". Małżeństwo, wymagające intymnego interpersonalnego przystosowywania się do wielu nowych odpowiedzialności, raczej stworzy nowe problemy, niż rozwiąże dawne.

3. Nie poślubiaj nikogo z litości. "Nie kochałam go, ale on mnie potrzebował, a ja go żałowałam". Tego rodzaju litość często prowadzi do rozgoryczenia, a rozgoryczenie staje się z czasem nienawiścią. Małżeństwo powinno być oparte na rozsądnym szacunku i uczuciu.

4. Nigdy nie zawieraj małżeństwa w przekonaniu, że współżycie seksualne w małżeństwie wzbudzi miłość i serdeczność tam, gdzie nie było uczuć. Pożycie płciowe wymaga miłości i serdeczności, a nie stwarza ich.

5. Nigdy nie pozwól nikomu namówić się do małżeństwa wbrew twemu zdaniu i na przekór twoim skłonnościom uczuciowym. Życzliwi krewni i wścibscy swaci poczytują sobie za zasługę namawiać ludzi do małżeństwa. Kierują nimi fałszywe przesłanki, jakoby samotne życie było klęską, a małżeństwo obowiązkowym szczęściem.

6. Nie zawieraj małżeństwa wyłącznie dlatego, że chcesz być po ślubie. Wiele nieszczęść małżeńskich zaczyna się od tego, że "trzy koleżanki... wychodziły za mąż, wszystkie moje przyjaciółki były zamężne". 

7. Zawieraj małżeństwo z kimś, kogo towarzystwo ci odpowiada. Partnerzy powinni lubić ze sobą rozmawiać, przebywać i dotykać się.

"Po ślubie on się zmieni". Tak naprawdę, po ślubie nie zmienia się nic. No może nazwisko, choć i to nie jest obowiązkiem, bo przecież zawsze możesz zostać przy własnym. Dobrze wiedzieć, że małżeństwo powinno wynikać z miłości, dojrzałości i przemyślanej decyzji. Zawarcie małżeństwa z osobą, która cię wspiera, rozumie i ZNA (ale tak naprawdę zna), to najlepsze co może cię w życiu spotkać. Wszystkie bajki typu "on/ona zmieni się po ślubie" schowaj głęboko między książki.

Na blogu znajdziesz jeszcze: Czego nauczył mnie mój związek?