O samoocenie słów kilka...

Samoocena wg Strelau jest to ewaluacja pojęcia Ja, czyli uogólniona i względnie trwała ocena siebie, jako osoby. Na samoocenę składa się poczucie własnej atrakcyjności fizycznej, przekonań, uczuć czy zachowań. 

W dzisiejszym wpisie chciałabym szczególną uwagę poświęcić osobom, które na co dzień zmagają się z zaniżoną samooceną...

Wczoraj miałam przyjemność uczestniczyć w całodziennym szkoleniu dotyczącym analizy sylwetki oraz analizy kolorystycznej. To szkolenie jest zwiastunem nadchodzących wyzwań w moim życiu, nowych doświadczeń i pracy nad sobą. Chętnie opowiem Wam o tym więcej, ale w późniejszym terminie. 

Czy domyślasz się dlaczego w tym miejscu napisałam o samoocenie i szkoleniu? Otóż te kilka godzin, które spędziłam z naprawdę fantastycznymi kobietami, uświadomiło mi, jak bardzo w siebie nie wierzymy. Krytykujemy swoje ciało, nie lubimy swoich nóg, swojej wagi, choć mimo wszystko jesteśmy piękne! Najczęściej popełnianym błędem, który obserwuję u kobiet jest ocenianie siebie w kategoriach - tej gorszej, która już na nic nie zasługuje. Dni przelatują przez palce, a zaniżona samoocena "żyje naszym życiem". W końcu przestajemy z nią walczyć i zaczynamy wierzyć, że jest to prawda. Napotkane nieprzyjemne doświadczenia odbieramy jako karę za to, jakimi osobami jesteśmy, krytyczne słowa traktujemy jak wyrocznię, choć często wiemy, że ludzie właściwie nic o nas nie wiedzą...

Niespełnione zbyt wygórowane ambicje, uczucie porażki zamiast obiecanego sukcesu to kolejne przykłady prowadzące do zaniżenia własnej samooceny. Niestety obecny świat oczekiwań, lepszego życia i nacisków powoduje, że takich kobiet jest wśród nas coraz więcej. Nie radzimy sobie z presją otoczenia i zamykamy się w sobie, a później dochodzimy do takiego momentu, kiedy nie wiemy co ze sobą zrobić.

Niektóre objawy zaniżonej samooceny to:

- poczucie winy,

- depresja,

- perfekcjonizm, jako ucieczka od krytyki,

- rozmyślanie i zamartwianie się przyszłością,

- obawy przed rozpoczęciem ambitnego działania,

- ciągłe porównywanie się,

- brak ochoty na utrzymywanie kontaktów społecznych.

Rozwijanie prawidłowej samooceny powinniśmy rozpocząć od poznania własnych słabych stron, jednak takich, które wynikają z naszego życia i poparte są faktami. Omijamy opinie i zdanie innych ludzi. Szczera relacja z samym sobą w takich sytuacjach, to połowa sukcesu. Następnie na kartce wypisujemy nasze mocne strony! Kończymy z wmawianiem sobie, że jesteśmy gorsi i nic nie osiągniemy, rozpoczynamy pracę nad własnym perfekcjonizmem i zbliżamy się do poziomu zdrowej samooceny, w której "znamy swoje wady i akceptujemy je, znamy swoje zalety i doceniamy je". Nie określamy siebie w kategoriach dobry - zły, ponieważ to nadzwyczaj uproszczone podsumowanie. W poprawie samoakceptacji istotne jest spojrzenie w głąb siebie i sprawdzenie kim naprawdę jesteśmy, bez presji otoczenia. Małymi kroczkami wychodzimy do ludzi i obserwujemy własne zachowanie, a szczególnie własną reakcję na zachowania ludzkie. Często jest tak, że to co najbardziej drażni nas u innych osób, "żyje" również w nas, choć wstydzimy się tego i za wszelką cenę chcemy to ukryć. Jeśli na przykład nie akceptujesz u siebie łatwości z jaką narzekasz, to samo zachowanie u innych osób będzie wpływać na Ciebie w bardzo negatywny sposób. 

Warto przyjrzeć się sobie i poobserwować własne reakcje na otoczenie.

"Niska samoocena jest jak jazda przez życie z zaciągniętym hamulcem ręcznym" Maxwell Maltz

A jakie jest Wasze zdanie na ten temat? Znacie osoby z zaniżoną samooceną?

zdjęcia: Mateusz

kamizelka - Zara
skórzana torba - Słoń Torbalski - TUTAJ
dzwony - Zara
zegarek - Eone - TUTAJ
okulary - Fossil (podobne znajdziesz na stronie Shopbop)
paznokcie - Studio Papaya