Dlaczego lubimy narzekać?

Skąd w nas ta ciągła skłonność do narzekania? Narzekamy w tramwaju, autobusie, spotykając dawną znajomą czy rozmawiając ze swoją drugą połówką. Na podstawie własnego zachowania doszłam do wniosku, że narzekanie było dla mnie pewnego rodzaju powtarzalnym schematem i pójściem na łatwiznę.

Nie jestem w stanie policzyć ile minut, godzin i dni zmarnowałam na narzekaniu, ale przyznaję się - ja też należałam do tej grupy! Teraz zaczęłam z tym walczyć.

Dzwoniłam do mamy i żaliłam się do słuchawki, jak dużo mam obowiązków, jak ciężkie egzaminy mnie czekają i jak kosmiczną ilość materiału muszę przyswoić w kilka dni. To jakiś absurd, bo po tej czy innej rozmowie i tak siadałam do swoich obowiązków i robiłam to. I robię nadal wiele rzeczy, wyznaczam sobie kolejne cele, motywuję się, dużo czytam, słucham i staram się, aby narzekanie stało się czymś obcym dla mnie.

A właściwie dlaczego narzekamy?

Według badań przeprowadzonych przez prof. Bogdana Wojciszke narzekanie w naszej kulturze stało się już narzędziem identyfikacji. To znaczy, jeśli Ty narzekasz, a druga osoba odpowiada Ci tym samym, klasyfikujesz ją jako "swój". Amerykanie na pytanie: Jak się czujesz? Odpowiadają: "lepiej niż zawsze", a Polacy: "lepiej nie pytaj", "gorzej niż zawsze" lub "po staremu" z pesymistycznym wydźwiękiem. Skąd w nas tyle pesymizmu? 

Po głębszym zastanowieniu odpowiedź jest prosta. Narzekamy, ponieważ wtedy czujemy się "lepszymi ludźmi". Osądzanie przychodzi nam z niebywałą lekkością. Osądzając rzeczywistość tworzymy w swojej głowie obraz siebie, jako osoby mądrej oraz świadomej. Nasze "ego" wzmacnia się, dzięki czemu my czujemy się naprawdę cudownie! Wiemy, że mamy beznadziejny rząd, złych polityków i niesympatycznych urzędników (wymieniać można by dużo i długo...), niestety to chwilowe poczucie mocy i władzy jest bardzo zgubne, ponieważ osłabia nasz układ odpornościowy, przyciąga choroby, odziera z pozytywnych emocji. 

"Dopóki będziesz narzekał na swoje życie, dopóty nie znajdziesz miejsca na rzeczy pozytywne. Pomyśl, czy narzekanie przybliża cię do sukcesu? Czy pomaga ci w stosunkach z ludźmi? Czy naprawdę sprawia ci przyjemność i wywołuje uśmiech na twojej twarzy?" Larry Winget

Narzekanie jest zaraźliwe

Ja wiem, że czasami przychodzą takie dni, kiedy musimy sobie ponarzekać i wyzwolić się z negatywnych emocji. Nic i nikt tego nie zmieni, ale niech to będzie szczególna sytuacja, a nie codzienność naszego życia. Jeśli narzekasz, że jesteś niewyspany to połóż się do łóżka wcześniej. Spróbuj zmienić ogólne nastawienie do życia i ludzi. Znajdź złoty środek między narzekaniem a pozytywnym patrzeniem na świat :)

Nie popieraj "marudera"

Jeśli w swoim otoczeniu masz osobę, która uwielbia krytykować wszystko i wszystkich - ignoruj ją! Nie pozwól, aby wciągnęła Cię w podobny schemat funkcjonowania. 

Doceniaj optymistów

Jestem szczęściarą, ponieważ mój brat to idealny przykład optymisty. Zawsze mu zazdrościłam (w pozytywny sposób), umiejętności dostrzegania plusów każdej sytuacji. Obecnie sama uczę się tej umiejętności i narzekanie staram się zastępować działaniem. W końcu narzekamy, ponieważ sądzimy, że może być lepiej.

Do dzieła! :)

zdjęcia: Mateusz

koszula - Promod (podobne znajdziesz Tutaj)
szorty - SheIn
paznokcie - Studio Papaya

Makijaż:
kredka do ust - Bourjois 08 Corail aïe aïe